Nαυάγια: Αρχικά θα θέλαμε να μας πεις μερικά λόγια για την Εύα Κανέλλη. Ποιά είναι η Εύα Κανέλλη;
Εύα: Η Εύα Κανέλλη είναι ένας απλός άνθρωπος όπως είστε κι εσείς, που κάνει την δουλειά της όσο το δυνατόν καλύτερα, όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα, μέσα από χαρές, μέσα από λύπες και από προβλήματα. Βέβαια όλα είναι μέσα στη ζωή, όλα είναι για τον άνθρωπο και πιστεύω ότι λειτουργώ όπως όλοι μας, όπως ο μέσος άνθρωπος.
Ναυάγια: Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Εύα: Δεν συνηθίζω να αυτοχαρακτηρίζομαι. Αφήνω αυτό να το κάνουν οι άλλοι…. Μπορώ να πω όμως ότι είμαι αρκετά αγχωτική και τυπική στην δουλειά μου και με τους ανθρώπους.
Ναυάγια: Όλα τα καλά είπες. Αγχωτική, κλπ… Αστειεύομαι. Εγώ θα πρόσθετα σε όλα αυτά το “μετριόφρων”. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα μπαίνοντας αυτόν τον χαρακτηρισμό έδωσα. Ας προχωρήσουμε όμως. Έχοντας ο κόσμος στον νου του το όνομα Εύα Κανέλλη τι θα ήθελες να σκέφτεται;
Εύα: Θα ήθελα να σκέφτονται ότι τους συντροφεύω σε όλες τις στιγμές τις ζωής τους, ότι τα τραγούδια μου τους αντιπροσωπεύουν, ταυτίζονται και μπορούν να εκφραστούν μέσα απ’ αυτά. Αυτό έτσι απλά….
Ναυάγια: Τώρα με αυτό που είπες μου δίνεις την ευκαιρία να σου κάνω την ακόλουθη ερώτηση. Τα τραγούδια σου, ποια πτυχή της ζωής νομίζεις ότι εκφράζουν;
Εύα: Κοίταξε πιστεύω ότι εκφράζουν όλες τις πτυχές της ζωής. Την χαρά, την λύπη, τον πόνο, την αγάπη. Βλέπεις, όλα αυτά συμβαίνουν σε κάθε άνθρωπο. Μακάρι να μην υπήρχε ο πόνος, η λύπη, η απογοήτευση. Μακάρι να μην υπήρχε το κακό. Αλλά βλέπεις στην ζωή μας υπάρχουν και τα δύο και μας φέρνουν μια ποικιλία συναισθημάτων. Το ένα διαδέχεται το άλλο. Η χαρά την λύπη, η απογοήτευση την ευτυχία, κλπ. Έτσι λοιπόν και τα τραγούδια μου μιλάνε για όλα αυτά τα συναισθήματα.
Ναυάγια: Εγώ πιστεύω ότι για να ερμηνεύσει κάποιος ένα τραγούδι πρέπει να το νοιώσει. Πρέπει να μπει μέσα στον στοίχο. Εσένα τα τραγούδια που ερμηνεύεις σε αγγίζουν, βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτά;
Εύα: Ναι είναι αυτό και ακόμα ένα που δεν ακούστηκε όσο ακούστηκαν άλλα. Μιλάω για το “όσοι αγαπάνε μιλούν με την καρδιά”. Αυτό είναι το τραγούδι που θα πάρω το μικρόφωνο, θα κλείσω τα μάτια και θα σκεφτώ ότι «αυτό το τραγουδάω για μένα».
Ναυάγια: Πες μου πως ξεκίνησες το τραγούδι;
Εύα: Όταν ήμουν μικρή ζούσα με τους γονείς μου στην Αμερική. Ο πατέρας μου ήταν τραγουδιστής, σε άλλο είδος βέβαια, ρετρό, Γούναρης και τέτοια τραγούδια. Τότε λοιπόν και σε ηλικία 7 ετών βρέθηκα στην πίστα και τραγουδούσα ένα τραγούδι της Ελπίδας, το “άλλη μια μέρα δίχως σκοπό”. Εκεί ήταν και μια τραγουδίστρια Αρμένισσα, Αχούβα την έλεγαν, θυμάμαι το όνομά της. Της κίνησε την περιέργεια που το είπα τόσο σωστά το τραγούδι αυτό, της άρεσε και το τραγούδι και μου ζήτησε να της το μάθω. Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή, η γνωριμία μου με την πίστα. Αργότερα είπαν στον πατέρα μου ότι “αυτό το κορίτσι πρέπει να ακολουθήσει τα δικά σου βήματα” και βέβαια δεν άργησα πολύ να το κάνω. Βρέθηκα στην πίστα σε νεαρή ηλικία. Βλέπεις η οικογένειά μου έχει μουσικές καταβολές και από την πλευρά του πατέρα μου και της μητέρας μου.
Ναυάγια: Αυτοί που είπαν στον πατέρα σου ότι πρέπει να ακολουθήσεις τα βήματά του είναι η αιτία που ακολούθησες αυτήν την καριέρα;
Εύα: Όχι, όχι. Αυτή την απόφαση την χρωστάω στους γονείς μου. Η απόφαση βέβαια πάρθηκε σιγά σιγά. Μετά βρέθηκα στην πίστα, στα φώτα, με συνεπήρε η μαγεία της μουσικής και έμεινα. Βέβαια υπήρξαν και οι άνθρωποι του χώρου που με βοήθησαν πολύ αλλά την απόφαση και το κουράγιο τα χρωστάω στους γονείς μου.
Ναυάγια: Ξέρεις Εύα, οι περισσότεροι συνάδελφοί σου χρωστάνε την σταδιοδρομία τους και ευχαριστούν γι αυτό, κάποιον συνθέτη, κάποιον άνθρωπο από κάποια δισκογραφική εταιρεία, κλπ. Εσύ την οφείλεις στους γονείς σου. Μου αρέσει αυτό!! Πες μου λοιπόν τώρα. Μετά από τόσα χρόνια στο τραγούδι σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που σε βλέπουν στον δρόμο και σε αναγνωρίζουν. Τι εισπράττεις από αυτούς;
Εύα: Αυτό που βλέπω είναι ότι αυτοί που με αναγνωρίζουν χαμογελούν και δείχνουν σαν να βλέπουν έναν δικό τους άνθρωπο. Είμαι βέβαια κι εγώ προσιτή αλλά δεν σου κρύβω ότι είμαι και ντροπαλή. Ναι κάποιες φορές ντρέπομαι. Δεν παύει όμως να μου αρέσει διότι όπως και να το κάνεις είναι επιβεβαίωση. Δεν μιλάω βέβαια για την επιβεβαίωση σαν φίρμα, μιλάω για την επιβεβαίωση σαν επαγγελματία. Όπως κάθε επαγγελματία και εσάς ακόμα, τον ικανοποιεί η επιβεβαίωση, έτσι κι εμένα.
Ναυάγια: Αν εξαιρέσουμε το “γιατί σε χόρεψα”, εδώ και χρόνια απέχεις από την δισκογραφία. Μήπως ετοιμάζεις κάτι που μπορείς να μας αποκαλύψεις;
Εύα: Ναι, η αλήθεια είναι ότι ετοιμάζω κάτι που ελπίζω ότι θα βγει πολύ καλό. Πάντοτε βέβαια στο λαϊκό μοτίβο και ελπίζω το αποτέλεσμα και η αποδοχή του κόσμου να με δικαιώσει. Μιλάω βέβαια για ολοκληρωμένη δουλειά και όχι σύμφωνα με την νέα φιλοσοφία που θέλει να βγαίνει ένα τραγούδι σήμερα το internet και ένα μετά από 2 – 3 μήνες. Εγώ θέλω και παραμένω κλασική. Βέβαια με έχουν πει και γραφική. Ας είναι…. Παραμένω λαϊκή και αντίθετη με τα ξενόφερτα reality που εμφανίζουν ωραίες παρουσίες που όμως δεν τραγουδούν.
Ναυάγια: Μια και μιλάμε για καινούριες δουλειές. Η δική σου δικογραφία ξεκινάει το 1993 με το “άβυσσος” και το 2005 είναι το τελευταίο σου cd 6 λαϊκά τραγούδια. Έχεις σκεφτεί μήπως να μαζέψεις κάποια τραγούδια που έχεις πει παλαιότερα και μερικά καινούρια που αρέσουν σ΄εσένα και να βγάλεις ένα καινούριο cd;
Εύα: Η αλήθεια είναι πως στο μυαλό μου είναι και αυτή η σκέψη. Τώρα με καλύψατε πλήρως!!! Χωρίς να το έχουμε ξανασυζητήσει…….. είστε μέσα στο μυαλό μου.
Ναυάγια: Που μπορεί Εύα να σε ακούσει κανείς να τραγουδάς αυτή την σαιζόν;
Εύα: Είμαι σε ένα μικρό και ζεστό χώρο στο Παγκράτι πίσω από το Caravel, το Christine live. Ο χώρος έχει αμεσότητα, εκφράζομαι άνετα, ο κόσμος γίνεται ένα, διασκεδάζει πραγματικά.
Ναυάγια: Πως βλέπεις Εύα την εξέλιξη της νυχτερινής διασκέδασης τα τελευταία χρόνια;
Εύα: Τα πράγματα θεωρώ ότι είναι λίγο “μπερδεμένα”. Ο κόσμος όταν πάει σ ένα μαγαζί, πλέον πάει περισσότερο για να δει και λιγότερο για να διασκεδάσει. Πάει για να δει αυτό το show που γίνεται και δεν συμμετέχει σε αυτό. Είναι απλά παρατηρητής. Είναι σαν να πηγαίνει στο θέατρο. Θεωρώ ότι ο περισσότερος κόσμος δεν διασκεδάζει. Λείπει, ειδικά από τις μεγάλες πίστες η αμεσότητα. Ο καλλιτέχνης πρέπει να έρχεται κοντά με τον κόσμο. Τώρα θα μου πεις σε ένα μαγαζί χωρητικότητας 1000 ατόμων πώς να έρθει κοντά; Γίνεται όμως γιατί πλέον τα μικρόφωνα δεν έχουν καλώδια και ο καλλιτέχνης μπορεί να κατέβει από την πίστα. Βέβαια, υπάρχουν τραγουδιστές που το κάνουν αυτό. Τα λαϊκά μαγαζιά δεν είναι μουσικές σκηνές. Στα λαϊκά μαγαζιά ο κόσμος πάει να τραγουδήσει, να χορέψει και αυτό πρέπει να του δίνουμε. Πιθανόν το ότι σε πολλά μαγαζιά αυτό δεν γίνεται, να είναι και ένας λόγος που ο κόσμος δεν πάει και περνάνε κρίση.
Ναυάγια: Τώρα μια και το είπες αυτό. Πες μας την γνώμη σου για την κρίση. Υπάρχει κρίση στο λαϊκό τραγούδι; Μιλάμε συγκεκριμένα για την ποιότητα των τραγουδιών και των ερμηνευτών. Διότι παρατηρείται ότι εμφανίζονται κάποιες φωτοβολίδες στον ουρανό οι οποίες έχουν τεράστια λάμψη αλλά για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα.
Εύα: Νομίζω ότι υπάρχει πληθώρα προχειρότητας. Στον βωμό της εμπορικότητας θυσιάζονται τα πάντα. Το ίδιο πιάτο σερβίρεται ξανά και ξανά. Οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί δεν είναι ελεύθεροι να εκφραστούν. Ο κόσμος ακούει ότι του σερβίρουν. Βέβαια αυτή η κρίση στο τραγούδι δεν είναι σημερινή. Έχει ξεκινήσει χρόνια πίσω με την δημιουργία ψεύτικων ειδώλων μέσω των reality shows και της εμπορευματοποίησης της μουσικής.
Ναυάγια: Υπάρχει Εύα κάποιο τραγούδι που είναι στα δικά σου standards και θεωρείς ότι σε χαρακτηρίζει;
Εύα: Υπάρχει ένα τραγούδι του αξέχαστου Άκη Πάνου, που το έχει ερμηνεύσει ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης. Είναι το η “ζωή μου όλη”.
Ναυάγια: Υπάρχει κάποιο τραγούδι που έχει τραγουδήσει άλλος καλλιτέχνης και θα ήθελες πολύ να το έχεις τραγουδήσει εσύ;
Εύα: Βέβαια, υπάρχει ένα τραγούδι που μιλάει απ’ ευθείας στην ψυχή και το έχει τραγουδήσει η Χαρούλα Αλεξίου και το έχει γράψει ο Μάνος Λοϊζος. Το “όλα σε θυμίζουν”.
Ναυάγια: Από τις συνεργασίες που είχες μέχρι σήμερα με δημιουργούς ή με τραγουδιστές ποιες είναι αυτές που ξεχωρίζεις;
Εύα: Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεχωρίζω έναν. Είναι αρκετοί και πολύ αξιόλογοι αλλά αφού επιμένεις θα σου πω μερικούς από αυτούς που ξεχωρίζω. Είναι ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος από άνδρες. Από γυναίκες αυτή που μπορώ να πω ότι είναι πρότυπό μου και την θαυμάζω είναι η Ελένη Βιτάλη. Η Λίτσα Διαμάντη και η μεγάλη Δούκισσα που είχα την τιμή να συνεργαστώ στα πρώτα μου βήματα. Από δημιουργούς, τον Τάκη Σούκα, τον Μάριο Τόκα και τον Στέφανο Κορκολή. Βέβαια αυτός που με εξέφραζε και θεωρώ ότι ήταν και “μεγάλη ψυχή”, ήταν ο Άκης Πάνου.
Ναυάγια: Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που δεν έχεις συνεργαστεί αλλά θα το ήθελες;
Εύα: Ναι υπάρχει, αλλά δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα να το κάνω πια και δεν είναι άλλος από τον Στέλιο Καζαντζίδη.
Ναυάγια: Να περάσουμε τώρα στην πιο δύσκολη ερώτηση. Ποια ήταν στην μέχρι τώρα πορεία σου, η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή;
Εύα: Για μένα δεν υπάρχουν καλές και κακές στιγμές. Είναι γεγονότα μέσα στην ζωή μας και εγώ τα δέχομαι όλα. Αυτό βέβαια σε σχέση με τα επαγγελματικά. Προσωπικά στον καθ’ έναν συμβαίνουν πράγματα που μας απογοητεύουν και κάποιες φορές μας λυγίζουν. Σ’ εμένα κάτι τέτοιο συνέβη όταν αρρώστησε ο πατέρας μου, που τότε συνειδητοποίησα και πόση αδυναμία του είχα. Αντιμετώπισα δυσάρεστες καταστάσεις και είδα την αθλιότητα που επικρατεί στα νοσοκομεία. Αυτό είναι το ένα και το άλλο είναι όταν χρόνια πριν κατάλαβα ότι το χρήμα είναι αυτό που κυβερνάει τις ψυχές και το μυαλό κάποιων. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι από κάποια πράγματα που με ταρακούνησαν κατάλαβα ότι στην ζωή υπάρχουν ανώτερες και βαθύτερες έννοιες και αξίες από τα υλικά αγαθά. Και θέλω εδώ να δώσω μια ευχή σε όλο τον κόσμο και ας ξέρω ότι είναι απραγματοποίητη. Κανένας να μην πονάει……
Η καλύτερη στιγμή στην ζωή μου ήταν όταν όπως σου είπα πρίν ανέβηκα στην πίστα σε ηλικία 7 ετών και τραγούδησα. Τα φώτα που έπεσαν επάνω μου, η μουσική και το γεγονός ότι ο αείμνηστος Μανώλης Αγγελόπουλος που τραγουδούσε τότε εκεί μου χάρισε έναν κούκλο τεράστιο, μεγαλύτερο από εμένα και τον πήρα στην αγκαλιά μου. Αυτά για την ψυχή ενός μικρού παιδιού είναι σημαντικά και εμένα μου έχουν μείνει σαν την πιο γλυκιά και όμορφη στιγμή.
Ναυάγια: Ας γυρίσουμε πίσω τώρα στα πεζά και καθημερινά. Πες μας Εύα την γνώμη σου για το ιντερνετικό ραδιόφωνο.
Εύα: Αν και όπως σου είπα είμαι κλασική, δεν μπορώ να παραβλέψω την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις ευκολίες μέσω αυτής. Το ίντερνετ είναι το μέσο επικοινωνίας του μέλλοντος και δεν μπορεί το ραδιόφωνο και η τηλεόραση να λείπουν από αυτό. Πρόσω ολοταχώς λοιπόν……
Ναυάγια: Για να σε αφήσουμε να ετοιμαστείς γιατί σε λίγο πρέπει να ξεκινήσεις, θέλεις να δώσεις μια ευχή για τα Ναυάγια;
Εύα: Βέβαια θέλω να σας ευχηθώ καλή επιτυχία σε αυτό που κάνετε, καλό κουράγιο και να ξέρετε ότι κάθε καλή προσπάθεια έχει και ένα καλό αποτέλεσμα. Επίσης θέλω να σας πω ότι είστε άπαιχτοι!!!
Συναντήσαμε την Εύα Κανέλλη στο μαγαζί που τραγουδάει λίγο πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα. Από την πρώτη στιγμή είδαμε έναν άνθρωπο προσιτό, φιλικό και ευγενικό. Στην συνέχεια και μιλώντας μαζί της εκτός της αίσθησης που μας έκανε η απλότητά της να έχουμε σαν γνωριζόμαστε χρόνια, καταλάβαμε ότι εκτός από όλα αυτά είναι και ευαίσθητη, πολύ μετριόφρων, ρομαντική και προσγειωμένη.
Σε όλες της τις λέξεις δεν έλειπε το συναίσθημα και φαινόταν σαν να μιλούσε και να σκεφτόταν με την ψυχή της παρά με το μυαλό της.
Εμείς Εύα σου ευχόμαστε να παραμείνεις απλή και λαϊκή όπως είσαι, να έχεις πάντα επιτυχίες και η αγάπη στην οποία δίνεις τόση σημασία να βασιλεύει πάντοτε στην καρδιά σου.
