Καψούρα είναι η κατάσταση κατά την οποία όλη σου η ζωή, οι εικόνες, τα τραγούδια, η καθημερινότητά σου, περιφέρεται γύρω από ένα πρόσωπο, μία ιστορία που άλλες φορές την εκδηλώνεις μιλώντας για αυτό, κι άλλες φορές την κρατάς για σένα.

Όχι δεν είσαι αλκοολικός όταν πίνεις και ακούς κομμάτια που σου θυμίζουν εκείνη / εκείνον, είσαι αλκοολικός όταν σηκώνεσαι και πίνεις ποτό γιατί δεν μπορείς να μην πιεις.

Όχι δεν είναι έρωτας όταν υπάρχει μονόπλευρη κατάσταση και μάλιστα τελειωμένη. Ο έρωτας χρειάζεται δύο, η καψούρα θέλει μόνο έναν.

Όχι δεν είναι ενθουσιασμός όταν σκέφτεσαι ένα άτομο που δεν μπορείς να έχεις ή που είχες και θυμάσαι όλες τις όμορφες στιγμές ή τις εν δυνάμει όμορφες στιγμές που θα μπορούσατε να έχετε.

Όλα τα προηγούμενα είναι σημάδια καψούρας. Και δυστυχώς ή ευτυχώς για όποιον τα έχει, οφείλει να τα αντιληφθεί και να συμφιλιωθεί με αυτά. Εν γένει οι καψούριδες έχουν την τάση να εξιδανικεύουν πρόσωπα και καταστάσεις, δεν έχουν όμως την αντίληψη ότι ακριβώς αυτά τα 'ιδανικά' τους έφεραν στην κατάσταση που είναι αυτή τη στιγμή. 

Η καψούρα δεν είναι κάτι που περνάει, είναι κάτι που μένει και μένει για μια ζωή. Δεν μπορείς να είσαι πραγματικά καψούρης με παραπάνω από ένα άτομο. Εάν γίνει κάτι τέτοιο, τότε δεν ήσουν καψούρης. Καψούρα είναι η μόνιμη κατάσταση που ακόμη και μετά από χρονια η καρδιά σου θα σκιρτίζει στην σκέψη, όποτε κι εάν εν τέλει είναι αυτή, αλλά που ενδεχομένως να έχεις αντιληφθεί ότι θα ήταν πολύ καλύτερο να μην είσαι ποτέ μαζί της.

Η καψούρα στο πέρας του χρόνου είναι μία γλυκιά ανάμνηση που γουστάρεις να σε γυροφέρνει, που γουστάρεις να υπάρχει και που την περιμένεις να εμφανιστεί. Όχι γιατί περιμένεις τον πόνο, αλλά γιατί περιμένεις την λύτρωση.

Γιατί η καψούρα, είναι πάθος, πόθος και αναστεναγμός.

Γιατί η καψούρα, πάνω από όλα, είναι τρόπος ζωής...