Η πορεία μέσα στη νύχτα

Σχεδόν τριάντα χρόνια στη νύχτα, εικοσιπέντε χρόνια δισκογραφία, έξι δίσκοι με το ‘Δύο μέτρα μακριά σου’ (‘Μου φερνε ο αγέρας’ είναι ο επίσημος τίτλος του τραγουδιού) να αποτελεί το σήμα κατατεθέν μου, από την τρίτη δισκογραφική δουλειά με γενικό τίτλο ‘Έχεις τον τρόπο’.

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου σαράντα και κάτι χρόνια, ήμουν δώδεκα χρονών και ερωτεύτηκα την κιθάρα που είχε ο αδερφός μου. Είχα τρελαθεί, γύριζα από το σχολείο και γρατζούνιζα. Μην στα πολυλογώ, μία μέρα γυρίζοντας η κιθάρα δεν υπήρχε. Η μάνα μου την είχε πουλήσει σε μία πλανόδια τσιγγάνα προκειμένου να διαβάσω τα μαθήματά μου. Βρήκα τον γείτονα που είχε ένα μπουζούκι και κάθε μέρα πήγαινα εκεί, από αυτόν έμαθα έναν άλλο και πήγαινα εκεί, ξέρεις τώρα, άλλες εποχές. Δεν μου αγοράζανε μπουζούκι, εποχές εβδομήντα τώρα, ακούγονταν διάφορα για τα σκυλάδικα και τις αλητείες, ήταν όντως τα πράγματα λίγο άγρια, κυρίως στην επαρχία. Παρ’όλα αυτά, έμαθα μπουζούκι χωρίς να έχω δικό μου μπουζούκι. Ξεκίνησα να βγάζω μεροκαματάκι. Τέλειωσα παράλληλα και το σχολείο. Να μην στα πολυλογώ διαβάζω μουσική, παίζω και τραγουδάω εδώ και τριάντα χρόνια.

Δισκογραφία – Νυχτερινή Ιστορία

Τέλη του ογδόντα αρχές ενενήντα ξεκίνησα τη δισκογραφική μου ιστορία έχοντας έως τώρα κάνει έξι δίσκους, με τον τελευταίο το 2007 που έχει γενικό τίτλο ‘Ορκίσου’ (πολύ δυνατό κομμάτι – σημείωση του υπογράφοντος) οι οποίοι έχουν αξιόλογα κομμάτια, κάποια ίσως και καλύτερα από το ‘Μου φερνέ ο αγέρας’ που όμως δεν έχουν ακουστεί ιδαίτερα στο κοινό, τουλάχιστον εκτός Θεσσαλίας. Κι αυτό είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα κι άλλων καλλιτεχνών. Όταν μέσα από μία δισκογραφική δουλειά ξεχωρίζει ένα τραγούδι αυτό θα βγει προς τα έξω, τα υπόλοιπα σχεδόν πάνε χαμένα. Δεν υπάρχει χρόνος πλέον να σε παίξουνε, υπάρχει πληθώρα καλλιτεχνών και δεν προλαβαίνει να αφομοιώσει ο ακροατής τα κομμάτια, ακόμη και κατά τη διάρκεια των πρώτων δισκογραφικών δουλειών στη δεκαετία του ’80 και του ’90, τότε που το λαικό τραγούδι παιζόταν πολύ περισσότερο. Θεωρώ ότι πολλά τραγούδια και πολλοί τραγουδιστές είναι αδικημένοι.

Η πορεία μου στη νύχτα είναι άρρηκτη με τη Θεσσαλία. Δεν έκανα το μεγάλο βήμα - εκτός από μία περίοδο στη Θεσσαλονίκη - για την Αθήνα καθότι δεν ήθελα να βάλω τον εαυτό μου να κάνει ότι επιτάσσει κάτι τέτοιο. Φυσικά υπήρχαν κι άλλοι παράγοντες και συγκυρίες, αλλά τελικώς ίσως είναι καλύτερο το ρητό ‘Καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη’. Δόξα το θεό, ο κόσμος εδώ στη Θεσσαλία με αγαπάει και με στηρίζει κι αυτό μου λέει πολλά.

Γιατί το λαικό τραγούδι είναι εκτός – μία εναλλακτική θεωρία

Όλα είναι ελεγχόμενα, ειδικά στο λαικό τραγούδι, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Είμαστε σε μέρες που μιλάμε για λαικό τραγούδι κι άλλο εννοώ εγώ κι άλλο εννοείς εσύ. Το λαικό τραγούδι το κυνηγάνε. Πιστεύω ότι όλα είναι θέμα πολιτικής, τις δισκογραφικές κάποιοι άλλοι τους καθοδηγούν. Μην ξεχνάμε ότι το λαικό τραγούδι τον άνθρωπο τον εξελίσσει και τον ξυπνάει. Δεν θέλουν οι νέες γενιές να σκέφτονται όπως κάνανε κάποτε ο πατέρας σου κι ο πατέρας μου. Τώρα θέλουν όλα να είναι καλά και αυτά. Δεν θέλουν να προβληματίζει ο στίχος, δεν θέλουν να υπάρχει αναφορά σε ηθικές αξίες, κοινωνικά προβλήματα και όσα αναφέρονται εν γένει στο λαικό τραγούδι, καθότι δεν είναι μόνο καψούρα, δήθεν σκυλάδικο και αυτά. Αυτά είναι ρατσιστικά, δεν υπάρχει σκυλάδικο η όχι, υπάρχει κακό τραγούδι και καλό τραγούδι. Το καλό λαικό τραγούδι έχει εκλείψει, ψάχνω για τραγούδια για το ρεπερτόριο και δεν βρίσκω πλέον εύκολα. Τώρα το τραγούδι είναι ελεγχόμενο και δεν δίνει αυτό που δίνανε τα παλιά τραγούδια. Τότε τα τραγούδια τα αναδείκνυε ο λαός, όχι το σταρ σύστεμ το σημερινό, ότι θέλει η κάθε δισκογραφική – κι εν γένει αυτός που δίνει τις κατευθύνσεις σε αυτές – κι από εκεί και πέρα υπάρχει ο μιμητισμός. Πολλά ραδιόφωνα της επαρχίας πλέον προσπαθούν να αντιγράψουν τα μεγάλα ραδιόφωνα της Αθήνας κι έτσι όλο αυτό μεταφέρεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αλλά εκτός από αυτό θέλει και σπρώξιμο, ότι και να κάνεις, ακόμη και τα καλύτερα τραγούδια να είχες εάν δεν είχες πλάτες ή δεν συμφέρει κάποιους δεν πρόκειται να γίνει κάτι. Δεν θέλουν και το κυνηγάνε γιατί ο λαός πρέπει να ελέγχετε, ασχέτως εάν εν τέλει το λαικό πάντα βρίσκει τον τρόπο να επιβιώσει. Σίγουρα υπάρχει η εξέλιξη στη μέση αλλά κάπου έχει σπάσει η αλυσίδα. Είχες στην αρχή το ρεμπέτικο με τον Μάρκο Βαμβακάρη, ήρθε ο Τσιτσάνης, έδεσε όμορφα η αλυσίδα μετά ο Καλδάρας, ο Άκης Πάνου, ο Νικολόπουλος και μετά ήρθε ο Φοίβος... Δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο αλλά έσπασε η αλυσίδα; Τι έγινε; Που είναι η φυσιολογική εξέλιξη μετά το 1990; Άρχισαν να λένε λαική τραγουδίστρια την Πέγκυ Ζήνα. Ωραία τραγουδίστρια η κοπέλα, φωνάρα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με το λαικό τραγούδι. Λαικό είναι το τραγούδι που δείχνει την αγωνία του καθημερινού ανθρώπου και τον αγώνα για την επιβίωση, δεν είναι μόνο η ‘καψούρα’ και χαχαχα και έτσι. Έτσι θα έπρεπε να είναι το καλό λαικό τραγούδι, να μιλάει για τα κοινωνικά προβλήματα, να μιλάει για τις ανθρώπινες αξίες, που έχουνε ισοπεδωθεί όλα. Τώρα δηλαδή τι λένε; Καλύτερα και μόνη μου και δεν με νοιάζει κλπ. Παλαιότερα τι λέγανε π.χ, θα σε περιμένω αγάπη μου μέχρι να πεθάνω και θα σε αγαπώ και τέτοια. Τώρα η αγάπη έχει χάσει την αξία της, είναι πλέον εφήμερη. Τώρα πάμε να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, τη ματαιοδοξία...

Μελλοντικά σχέδια κι όχι μόνο

Ετοιμάζουμε κάποια τραγουδάκια, ψάχνουμε και κάποια άλλα και ελπίζω σε σύντομο χρονικό διάστημα να μπορέσουμε να ετοιμάσουμε κάτι καινούργιο. Παράλληλα, εμφανίζομαι στο Νέο Φαρίντα για αυτή την περίοδο στο οποίο προσπαθούμε να διατηρούμε την παλαιά λαική αίγλη, με σημερινά καλά τραγούδια και τα παλιά καλά. Καλοκαιρινή περιόδος αλλά θα συνεχίσουμε και στο χειμώνα με επτά στις επτά μέρες πρόγραμμα και ο κόσμος γουστάρει, φαίνεται η ανταπόκρισή του.

Θέλω να έρχονται οι φίλοι, γιατί δεν μπορώ να τους πω πελάτες, τους βλέπω σαν φίλους και να περνάνε καλά, να βγάζουν αυτό που έχουν στην ψυχή τους εν γένει να φεύγουν ευχαριστημένοι. Έχοντας αυτή την εμπειρία μπορώ να δω από το πρόσωπό τους τι θα ήθελαν και τους το δίνω. Μπορώ να πω ότι υπάρχουν φορές όπου ο τραγουδιστής είναι και εξομολόγος, η καψούρα, ο πόνος, η λύπη είναι όλα αυτά που βλέπεις αλλά και που ακούς από τους φίλους που έρχονται για να με ακούσουν.

Το παν είναι η υγεία, πάνω από όλα υγεία, αυτό εύχομαι σε όλους. Είχε πει ο Καζαντζίδης κάποτε, ‘τα πολλά και τα καθόλου, βλάπτουνε’ και ήταν σοφή κουβέντα.

Αγαπάω το λαικό τραγούδι

Αγαπάω το λαικό τραγούδι πάρα πολύ και γι’ αυτό δεν με έχει κουράσει η νύχτα. Μπορώ να σου πω ότι ζω για τη νύχτα. Απλά και μόνο να σου πω ότι ήμουν στο δημόσιο από το 1980 μέχρι το 1990 και παραιτήθηκα γιατί απλά δεν γινόταν να τα κάνω και τα δύο, κι επέλεξα να συνεχίσω το τραγούδι αντί να μείνω στο δημόσιο. Είμαι τυχερός που κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα, γιατί ξέρω κόσμο που ήθελε, προσπάθησε πολύ και τελικά δεν τα κατάφερε και ακούω και κάτι άλλους που δεν το περιμένανε ή δεν το θέλανε και σε μια νύχτα γίνανε γνωστοί. Θέλει και τύχη όλο αυτό για να γίνει, εκτός από όλα τα άλλα.

Μια ευχή για τα Ναυάγια

Εύχομαι για τα Ναυάγια, γρήγορα να τα δούμε και στα ερτζιανά. Καλές επιτυχίες, εύχομαι γιατί το αξίζετε κι όλας, είστε καλά παιδιά και όπως μαθαίνω πάτε ήδη πολύ καλά και θα πάτε ακόμη καλύτερα.

Κλείνοντας, μας περίμενε μία μεγάλη έκπληξη, ο Αχιλλέας Τσιγάρας είναι ο πατέρας του Απόστολου Δέζη, ο τραγουδιστής του ‘Χορεύω μόνος’. Αυτό θα πεί το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει και ότι ο κόσμος είναι πολύ μικρός. Να σαι πάντα καλά Αχιλλέα και να μας καψουρεύεις και σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία, γιατί αξίζεις φίλε, αξίζεις.

Dj Soul