Αυτό, είναι φυσικά η «ΚΑΤΑΡΑ» ερμηνευμένο από τον Νίκο Πάνο
Το τραγούδι αυτό, που έδωσε το όνομά του και στον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1973, είναι σε στίχους της Παρασκευή Πολίτου και σε μουσική από τον ίδιο το Νίκο Πάνο. Μία πραγματικά τεράστια επιτυχία της εποχής, που επιβιώνει μέχρι και σήμερα. Όλοι κάποια στιγμή το έχουμε ακούσει και σίγουρα μόνο αδιάφορο δεν περνάει.
Είναι γεγονός, ότι πάρα πολλά τραγούδια, γνωστά και μη, αναφέρονται σε κατάρες και ρίχνουν αναθέματα, κανένα όμως πραγματικά δεν περιγράφει «τι και πώς». Στον ορισμό που υπάρχει στο λεξικό του Μπαμπινιώτη, η κατάρα περιγράφεται ως «μία σύντομη φράση που εκφωνείται με πίστη στην μαγική δύναμη. δηλ. με την πεποίθηση ότι θα βγει αληθινή, και με σκοπό την πρόκληση κακού στο άτομο προς το οποίο απευθύνεται» Όχι απλά ένα «πάρε μια κατάρα ή πανάθεμά σε». Τι κατάρα ρε αδερφέ; Γίνε ποιο συγκεκριμένος!
Η δημιουργία της Παρασκευής Πολίτου στιχουργικά δεν είναι έτσι. Είναι ουσιαστικά και κυριολεκτικά μια κατάρα, που ο Νίκος Πάνος μελοποίησε και ερμήνευσε. Η δομή της είναι απλά άψογη. Σίγουρα οι παλιοί καθηγητές μου στην έκθεση θα χαμογελούσαν. Στον πρόλογο πρέπει να αναφέρουμε με απλά και ξεκάθαρα λόγια την θέση μας, και στις επόμενες παραγράφους να περιλαμβάνουμε τα επιχειρήματα που δικαιολογούν / στηρίζουν την αρχική μας άποψη.
«Κατάρα να `χεις από μένα, που μ’ έκανες και πίστεψα σε σένα» - Ξεκάθαρο
και συνεχίζει…
«και όταν είδες πως σ’ αγάπησα στα αλήθεια, μ’ άλλον έφυγες και μ’ άνοιξες πληγές στα στήθια» - Αιτιολόγηση
Μετά το κουπλέ μπαίνουμε στο ρεφρέν που είναι όλη η ουσία (το κυρίως θέμα). Η ίδια η Κατάρα.
«Η κατάρα μου να δέρνει τη σκιά σου
και εφιάλτες να σε παίρνουν στα όνειρα σου
τα σημάδια, οι πληγές μου να σε ζώνουν
και τα μάτια σου ποτέ να μη στεγνώνουν»
Μπρρρρρ….. Ανατριχίλα.. Σκεφτείτε απλά να σας στείλει / ευχηθεί κάποιος το παραπάνω!!!
Στο δεύτερο κουπλέ συνεχίζει την αιτιολόγηση, και σαν επίλογο συνοψίζει όλα τα παραπάνω επαναλαμβάνοντας την κυρίαρχη θέση.
«παρ’ την κατάρα μου και εγώ θα ζω μοναχός» - Όπως θα προσέξετε όταν ξανακούσετε το τραγούδι, είναι πολύ δυναμική αυτή η πρόταση και συνοδεύεται από ένα «ε» πριν το «παρ’ την κατάρα μου» που φυσικά δεν αναγράφεται.
Ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω τι σκεφτόταν η στιχουργός όταν το έγραψε αλλά και ο συνθέτης / τραγουδιστής όταν το έντυσε με μουσική και το ερμήνευσε.
Η Κατάρα αποτελεί ένα τραγούδι ύμνο και πιστεύω πως πραγματικά ήταν ένα στοίχημα, γιατί είναι σίγουρα δύσκολη η απόφαση να διαλέξεις το τραγούδι που θα χαρακτηρίσει έναν ολόκληρο δίσκο. Η ιστορία πάντως δικαίωσε αυτήν την επιλογή, αν και σημάδεψε το Νίκο Πάνο και επισκίασε άλλα εξίσου μεγάλα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει.
Παρόλα αυτά, παραμένει ως ένα από τα τραγούδια που είναι σίγουρα στην κατηγορία των πολύ αγαπημένων, αν και όπως ανέφερα και στον πρόλογο, ΔΕΝ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ. Γιατί όπως και να ‘χει, πώς αφιερώνεις μία κατάρα…..
Κατάρα
Στίχοι: Παρασκευή Πολίτου
Μουσική: Νίκος Πάνος
Εκτέλεση: Νίκος Πάνος
